TOP NEWS

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Η Δραματική Επιστολή του Εγγλέζου Αποξενωμένου Πατέρα, που κόλλησε μια φωτογραφία του γιου του με την λέξη Βοήθεια, σε πίνακα ζωγραφικής ανεκτίμητης αξίας.

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Η Δραματική Επιστολή του Εγγλέζου Αποξενωμένου Πατέρα, που κόλλησε μια φωτογραφία του γιου του με την λέξη "Βοήθεια", σε πίνακα ζωγραφικής ανεκτίμητης αξίας.


Ο Εγγλέζος ακτιβιστής και μέλος της Fathers4Justice, πατέρας Paul Manning, με επιστολή του εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν να προβεί σε αυτή του την ενέργεια.



Να σας θυμίσουμε ότι ο Paul Manning, κατηγορήθηκε για εγκληματική ενέργεια την περασμένη εβδομάδα, μετά που κόλλησε μια φωτογραφία του παιδιού του στο αριστούργημα του John Constable "The Hay Wain" (ένας πίνακας ζωγραφικής του 1821 και θεωρείται το δεύτερο πιο διάσημο έργο τέχνης στην Αγγλία). Διαβάστε το σχετικό άρθρο ΕΔΩ


Οι παρακάτω εικόνες, μαζί με την ακόλουθη δήλωση στάλθηκαν από τον Paul Manning, ο οποίος τοποθέτησε μια φωτογραφία του 11χρονου γιου του Elliott σε αυτό στον φημισμένο πίνακα του John  Constable "The Hay Wain" στην Εθνική Πινακοθήκη της Αγγλίας.


Η Δραματική Επιστολή του Εγγλέζου Αποξενωμένου Πατέρα, που κόλλησε μια φωτογραφία του γιου του με την λέξη "Βοήθεια", σε πίνακα ζωγραφικής ανεκτίμητης αξίας.

Η φωτογραφία είχε γραμμένη την λέξη «Βοήθεια». Ο κ. Manning λέει ότι ήταν μια τελική πράξη απελπισίας, αφού έχασε την τελευταία του δικαστική προσφυγή πριν από ένα δεκαπενθήμερο.

ΑΠΟ Paul Manning


Ένα ανοικτό μήνυμα σε όλους τους φίλους μου,

Και σε όλους που μου στερούν τα ανθρώπινα δικαιώματα μου, γιατί μπορεί να μην είμαι πλέον άλλο εδώ ή να μην έχω την ελευθερία μου για πολύ ακόμα.

Το μυαλό ενός παιδιού είναι αποτυπώσιμο και ένας ανοιχτός καμβάς για κάθε αποξενωτή γονέα για να σχεδιάσει και να βάλει το χρώμα επάνω, ακριβώς όπως θέλουν, και όπως η ασθένεια τους, τους το επιτρέπει. Ω ναι, είναι πραγματικά μια ασθένεια, με πολλούς γονείς, οι οποίοι επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν το παιδί ως μοχλευτικό εργαλείο εναντίον του άλλου γονέα, συνήθως του πατέρα, ο οποίος μέχρι τώρα θεωρείται από το παιδί ως επισκέπτης, του τύπου που αυτός ή αυτή τους έχει επιβληθεί τώρα, να έχουν επαφή.

Μιας κατάστασης που σκόπιμα και αναπόφευκτα σε οδηγεί στα δικαστήρια, από ένα καθεστώς που ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον για το καημένο το παιδί και για τον απομακρυσμένο πατέρα. Μόλις ξεκινήσουν τα δικαστήρια, θα επιφέρουν μια πτώση του πατέρα στην σχέση του με το παιδί του, σε μια αυτοεκπληρούμενη αυτόματη προφητεία της μοίρας, για μια σχέση που στο παρελθόν ήταν σταθερή, υγιής και αγάπης. Αυτό είναι τόσο αναπόφευκτο και συνήθως η κατάσταση αυτή θα δώσει ώθηση στον ανυποψίαστο πατέρα που πάει στην αρένα και αναμένει ισότητα και δικαιοσύνη, αλλά μάταια (όπως είναι πράσινο το γρασίδι).

Πεποίθησή μου είναι ότι οι δικαστές πραγματικά ξέρουν τι κάνουν, ξέρουν τις καθημερινές τραγωδίες που επιφέρουν πάνω στους πατέρες και στα καημένα χαμένα παιδιά μας, πώς μπορούν να κάνουν αυτή τη δουλειά, ποτέ δεν θα μάθω, εγώ δεν θα μπορούσα, αυτό είναι σίγουρο!

Τα ερωτήματα για μένα είναι: 
Πώς μπορούμε να ζούμε εμείς οι πατέρες που μας λείπουν τα αγαπημένα παιδιά μας, με τον πόνο και το πένθος μας; 
Πώς μπορούμε να συμφωνήσουμε με όλη αυτή την αδικία και να την αντιμετωπίσουμε από μέρα σε μέρα; 
Πώς μπορούμε να παραμείνουμε «άνδρες», που δεν δεν κάνουμε τίποτα για να αποκαταστήσουμε την δική μας αξιοπρέπεια, αφού εξευτελιζόμαστε και παίρνουν από εμας τη σάρκα και το αίμα μας σαν να ήμασταν ακατάλληλοι πατέρες; 
Ερωτήσεις που συνεχώς κάνω στον εαυτό μου, φοβάμαι ότι δεν έχω τις απαντήσεις, για μένα αυτά είναι πράγματα που συνεχώς αγωνίζομαι και μερικές φορές δεν ξέρω πώς επιβιώνω όλες αυτές τις φορές.

Το μόνο που ξέρω είναι ότι η καρδιά μου, η συνείδησή μου και η αγάπη μου με ωθεί σε κάποιο είδος μελλοντικής πράξης, κάποιο είδος μονοπατιού που θα με φέρει πίσω στον αγαπημένο γιο μου ή όχι; Θα είναι μια πράξη που μπορεί να οδηγήσει σε φυλάκιση μου, ενδεχομένως ακόμη και στο θάνατό μου. 

Για να σας πω κι αυτό και να το λάβετε υπόψη: το έθνος μου ή η κυβέρνησή μου ή κάποιος δικαστής που ξέρουν λίγο από τη βαθιά αγάπη μου για το παιδί μου ΔΕΝ πρόκειται να πάρουν το γιο μου από μένα ή να με εμποδίσουν από το να τον βλέπω!

Ναι τόσο δραστικό όσο ακούγεται, έχω αποφασίσει ... Είναι ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ δρόμος, η επιλογή μου.

Με Σεβασμό σε όλους σας.


Paul Manning, Father4Justice



0 σχόλια:

Τα σχόλια στο blog υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μαζί μας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.