Μπαμπά, μπορεί να έφυγες από το σπίτι η να σε ανάγκασε η μαμά. Για μένα όμως είσαι ο πατέρας μου.

Μπαμπά, μπορεί να έφυγες από το σπίτι η να σε ανάγκασε η μαμά. Δεν ξέρω γιατί ο καθένας λέει τα δικά του. Για μένα όμως είσαι ο πατέρας μου.

Δεν θα υπάρξει άλλος και να σου πω κάτι, ακόμη κι αν η μαμά σχετιστεί με κάποιον άλλον, δεν νομίζω ότι θα ενδιαφερθεί για μένα τόσο πολύ. Εγώ θα είμαι μάλλον μια ‘αναγκαστική παρουσία’.

Το λέω αυτό γιατί σε ξέρω. Ξέρω ότι ακόμη κι αν σχετιστείς με κάποια που έχει παιδί δεν θα μπορέσεις να του δώσεις τόση αγάπη όση μου έχεις δώσει, και μάλλον κι εσύ θα το βλέπεις ως ‘αναγκαστική παρουσία’.

Πάντως αυτό που θέλω να σου πω με το παρόν e-mail είναι ότι εγώ δεν θα σε εγκαταλείψω συναισθηματικά. Είμαι μεγάλη πια, συζητάω με φίλες-ους μου και βλέπω τα προβλήματα των χωρισμένων παιδιών. Δεν θα σ’ εγκαταλείψω συναισθηματικά, γιατί αν το κάνω θα έχεις πολύ περισσότερους λόγους να βρεις τη συναισθηματική στήριξη σε μια νέα σύντροφο.

Σαν τον μπαμπά του φίλου μου του Αργύρη, που αντιδρώντας με θυμό, δεν θέλει να μιλήσει στον πατέρα του. Εκείνος του στέλνει μηνύματα, e-mails, ακόμη και γράμματα, πολλά χρόνια τώρα, αλλά ο Αργύρης δεν του απαντά. Είναι ενήλικος λέει κι αυτός και έχει κάνει την επιλογή του. Όμως τώρα τελευταία έμαθε ότι ο πατέρας του έκανε μια καινούργια σχέση, γιατί ήταν πολλά χρόνια μόνος του.

Είχε αδυνατίσει, είχε πάει σε ψυχολόγους, τον είχε πάει ο Αργύρης σε δικαστήριο, γιατί είχε μια πληροφορία που όπως αποδείχτηκε μετά ήταν ψέματα, δήθεν λέει είχε δεύτερη δουλειά και έβγαζε άλλα τόσα. Του έφυγαν πολλά λεφτά σε δικηγόρους, χρεώθηκε, στερήθηκε, αδυνάτισε.

Ο Αργύρης λέει ότι μάλλον έπαθε και κάτι η υγεία του. Δεν καταλαβαίνει ο χαζός ότι αν χάσει τον πατέρα του θα χάσει και αυτήν, την όση είναι, δεν ξέρω, διατροφή που δίνει ο πατέρας του τώρα που σπουδάζει. Δεν καταλαβαίνει ότι σε δύο χρόνια που ενηλικιώνεται και κανένα δικαστήριο δεν θα επιβάλει στον πατέρα του διατροφή, θα χάσει αυτά τα λίγα που δίνει ο πατέρας της Νίκης.

Εμένα η Νίκη μου αρέσει. Η Νίκη έβλεπε τον πατέρα της συχνά. Και πιο συχνά απ' ότι θα έλεγε το δικαστήριο. Η μάνα της Νίκης δεν έκανε δικαστήριο στον πατέρα της. Μάλλον δεν είχε λεφτά αλλά μάλλον είναι έξυπνη. Ζητούσε από τον πατέρα της Νίκης να την βοηθάει, να την πηγαίνει στον γιατρό, στα αθλητικά, να την παίρνει διακοπές κ.α.

Έτσι ο πατέρας της δεν είχε χρόνο, αλλά ούτε και ανάγκη για μια άλλη σχέση. Είχε την κόρη του. Έτσι θέλω να είμαστε κι εμείς. Θέλω να με πηγαίνεις στη φίλη μου τη Νίκη στον Μαραθώνα, όποτε μπορείς. Θέλω να έρχομαι στο σπίτι της γιαγιάς που μένεις, να σας βλέπω και τους δύο. Μπαμπά, μην προσπαθείς να μου κρυφτείς αν έχεις δεύτερη δουλειά θα το καταλάβω, αλλά μην φοβάσαι δεν θα σε πάω στο δικαστήριο.

Θα προτιμούσα τα λεφτά που θα έδινες στο δικηγόρο να μου τα δίνεις εμένα, γιατί για μένα δεν δουλεύεις; Δεν νομίζω να έχεις κάνει κιόλας κάποια νέα σχέση. Πότε πρόλαβες; Δεν θα σε αφήσω μόνο σου. Θα έχεις εμένα. Θα μου λες για τη δουλειά σου (όπως παλιά) για το άγχος σου (όπως παλιά) μακάρι να μην το είχες, για τα σχέδια σου, ξέρεις εσύ, για το σπίτι στο χωριό που θέλεις να επισκευάσεις. Μπαμπά, αυτό το σπίτι μου αρέσει και θα ήθελα κάποτε να μου το γράψεις.

Η μαμά φωνάζει κι έχει τις αντιρρήσεις της. Θα φύγω λέει έτσι μακριά της. Ενώ αλλιώς δεν θα φύγω; Εγώ δηλαδή δεν θα παντρευτώ; Κι αν ο άντρας μου είναι από τη Θεσσαλονίκη; Δεν θα πάω να ζήσω στην Θεσσαλονίκη; Θα ερχόμαστε στις διακοπές στο χωριό.

Αυτός ο δύστυχος ο Αργύρης κι αυτή η απερίσκεπτη μάνα του δεν καταλαβαίνει ότι δεν της ανήκει και ότι κάποια μέρα ο Αργύρης θα φύγει από το σπίτι, είτε γιατί θα βρει δουλειά η θα μετατεθεί αλλού, είτε γιατί θα παντρευτεί. Όλη της η ζωή είναι αυτό το παιδί, έφηβος πια, εκείνη είναι μεγάλη, νομίζω 50 η 55. Όπου νάναι θα σταματήσει η διατροφή που έχει επιβάλει το δικαστήριο. Τι θα κάνει μετά; Δεν πρέπει να φτιάξει τη ζωή της;

Εγώ είπα στη μαμά να είναι καλή, να είναι ο εαυτός της να έχει παρέες και ποιος ξέρει ίσως να είναι πιο τυχερή, αν και δεν το νομίζω, αλλά τέλος πάντων να μη μείνει μόνη της, να βρει κι εκείνη ένα στήριγμα, γιατί κι εγώ που τελειώνω το πανεπιστήμιο σε δύο χρόνια θα ψάξω για δουλειά. Μπαμπά, θα με βοηθήσεις έτσι δεν είναι; Εσύ έχεις πολλές γνωριμίες. Και να σου πω, είτε βρω είτε δεν βρω δουλειά θα μου δίνεις μια βοήθεια έτσι δεν είναι;


Μπαμπά αυτά ήθελα να σου πω κι ακόμα ότι σ’ αγαπώ και σ’ ευχαριστώ που μου χάρισες τη ζωή. Υπάρχω χάρη σ’ εσένα. Περιμένω τηλέφωνο σου.

Πολλά φιλιά. Η κόρη σου.

Dionysios Kataskevastis